Drie zaken welke beleggers kunnen leren van aandelenhandelaren

Vaak hebben investeerders een zekere minachting voor aandelenhandelaren, maar dit is niet terecht. In feite proberen beide groepen hetzelfde te doen, goedkoop kopen en duurder verkopen. Het enige verschil zit hem in de tijdshorizon welke beide hanteren. Investeerders zitten er doorgaans voor de langere termijn in, aandelenhandelaren hebben een aanzienlijk kortere tijdshorizon.

In plaats van minachting zouden investeerders beter eens een kijkje kunnen gaan nemen bij de aandelenhandelaren, want er valt best het een en ander te leren. Wij geven alvast een voorproefje voor dat kijkje hier. Een gevleugeld gezegde op Wall Street is dat investeerders bedrijven kopen terwijl handelaren aandelen kopen.

Daar zit veel waarheid in, maar de beste investeerders kopen zowel bedrijven als aandelen. Dit lijkt een semantisch verschil, maar is het niet. Normaal gesproken is het zo dat als de bedrijfsontwikkelingen goed zijn, het aandeel automatisch volgt. Maar dit hoeft niet altijd het geval te zijn, en er kan een grote tijdsspanne tussen de bedrijfsontwikkelingen en de koersontwikkelingen van het aandeel zitten.

We illustreren een en ander met een voorbeeld. Het bedrijf Frish’s Restaurants deed goede zaken in het vorig decennium. Zo steeg de winst per aandeel tussen het fiscale jaar 2003 en 2005 van $1,95 tot $2,82, een stijging van ruim 40%. In dezelfde tijd daalde het aandeel echter van $28,25 naar $21,04, een daling van bijna 25%. Dat is een tegenvaller.

Wat kan hiervoor een verklaring zijn? Was het aandeel idioot duur? Welnee, het aandeel had aan het begin van de periode een koers/winst verhouding van 13, aan het einde was deze gedaald tot 11,8, bepaald geen peperduur aandeel. Wat was er dan aan de hand? Welnu, hier is een simpel geval waar het oordeel van de investeerders afweek van het oordeel van de handelaren.

Handelaren gaan normaal gesproken veel meer af op zogenaamde technische analyse, een analyse welke patronen in historische koersbewegingen probeert te ontdekken om hiermee informatie te krijgen over waar de koers mogelijk heengaat. En het was nu juist dat bekende patronen uit de technische analyse een paar rode vlaggen lieten zien voor Frish’s Restaurants.

De koers was bijvoorbeeld onder het 50-daags gemiddelde gevallen toen de cijfers over het fiscale jaar 2003 bekend werden gemaakt. Ook was er sprake van een negatief patroon (een zogenaamd ‘bearish reversal pattern,’ maar daar gaan we u hier niet mee lastig vallen) in de twee weken voorafgaand aan de publicatie van de cijfers over 2003.

Met andere woorden, aandelenhandelaren namen afscheid van het aandeel, terwijl investeerders juist een gunstige ontwikkeling meenden te zien. De investeerders hadden weliswaar gelijk, maar op de beurs kan er vaak een groot verschil zitten tussen gelijk hebben en gelijk krijgen. In dit geval moesten de investeerders wel erg lang wachten op hun gelijk, maar dergelijke situaties zijn ook weer niet zo heel uitzonderlijk.

Ze zijn frequent genoeg voor beleggers om ook naar aandelenhandelaren, en vooral naar wat handelaren beweegt namelijk technische analyse, mee te nemen bij de beschouwingen. Desondanks nemen veel beleggers technische analyse niet serieus en beschouwen ze het als een soort Voodoo kunst.

Het is zeker zo dat er veel technische analisten zijn die beweren een handelssysteem te hebben ontwikkeld dat duizelingwekkende winsten levert, terwijl de realiteit vaak een heel andere is. Maar om alle technische analyse op een hoop te gooien gaat wat ver. Het is simpel zo dat als er genoeg marktparticipanten zijn die er in geloven, het neigt een self-fulfilling prophesy te worden, want deze marktpartijen gaan er immers naar handelen.

Er is een grote hoeveelheid aan technische analyse instrumenten en benaderingen, en het vervelende feit is dat er niet één gouden methode is die altijd succes oplevert. Dat maakt het, zeker voor de beginnende belegger, wel behoorlijk lastig. Maar dat wil allerminst zeggen dat we het kind met het badwater moeten wegspoelen.

Technische analyse kan bijvoorbeeld erg handig zijn om de aan- en verkoopmomenten en koersen te bepalen. Als voorbeeld nemen we de S&P ontwikkeling in 2005, deze index steeg een bescheiden 3% in dat jaar. Dat lijkt een rustig jaar, totdat men zich realiseert dat gedurende het jaar de bewegingen een stuk heftiger waren:

1-21 januari; een daling van 3,8%
21 januari – 4 maart: een stijging van 4,6%
4 maart – 15 april: een daling van 7%
15 april – 22 juli: een stijging van 7,4%
22 juli – 21 oktober: een daling van 4,5%
21 oktober – 31 december: een stijging van 5,8%.

Goed beschouwd was het totale beweging op een neer is er een van 33,1%, dat is tien keer zo’n groot verloop als het verschil tussen de begin en eindstand van het jaar. Handelde u alleen long, dan nog had u een marge van 17.8% van laagste naar hoogste stand gehad om binnen te handelen.

Natuurlijk is het ondoenlijk er vanuit te gaan dat u precies de top en de bodem had kunnen voorspellen, maar dat hoeft ook helemaal niet. Stel dat u, als indexbelegger/ aandelenhandelaar, uw positie slechts voor de helft van de drie koersdalingen had aangehouden. Dan zou uw rendement aan het einde van het jaar niet 3%, maar 10,1% zijn geweest, ruim drie keer zo hoog.

En dat is geen onrealistische prestatie, als u simpelweg op een paar technische indicatoren had gelet gedurende het jaar en als exit signaal een daling van de index onder het 100-daags gemiddelde had gehanteerd. Dezelfde indicator was ook goed bruikbaar om de momenten aan te geven dat u uw positie had moeten herstellen.

Voor dergelijke bewegingen is het overigens handiger om wekelijkse charts te gebruiken, de dagelijkse charts zijn meer willekeurig en bevatten meer ‘noise,’ dat wil zeggen, valse signalen. Het lezen van dagelijkse charts kunt u beter aan de daghandelaren overlaten. Ook maandelijkse charts bevatten nuttige informatie.

Handelaren

Handelaren hebben nog een andere nuttige karakteristiek, tenminste de beste handelaren. Ze nemen verlies, en hebben hier geen moeite mee. De meeste handelaren zien zelfs ruim de helft van hun posities eindigen in verlies. Maar als verlies snel wordt genomen wordt erger voorkomen.

Investeerders hebben het doorgaans moeilijker met verlies, en het nemen van verlies. Velen hebben de neiging om vast te houden aan verliesgevende posities en van allerlei redenen aan te nemen waarom de zaak zal gaan keren. Voor een deel komt dit omdat de fundamentele analyse waarop investeerders zich baseren doorgaans meer zekerheid biedt, of in ieder geval lijkt te bieden dan de technische analyse waarop handelaren zich doorgaans baseren.

Het is moeilijker te accepteren dat de fundamentele analyse niet klopt vergeleken met technische analyse. Handelaren weten dat die laatste lang niet feilloos is, het is een percentage spel. Hang nooit uw ego op aan uw analyse, erken dat u er naast kunt zitten, dat is wat beleggers van handelaren kunnen leren, naast de technische analyse.

Ook beleggers, zelfs de beste beleggers, zitten er vaak naast, met ongeveer dezelfde percentages als de handelaren. Fundamentele analyse lijkt dan wel meer logica te bevatten en vergeleken met technische analyse meer wetenschap dan kunst te zijn, de schijn bedriegt hier enigszins. Het probleem is namelijk dat de markt zelf lang niet altijd exact, wetenschappelijk, of logisch is. Raak daardoor niet gefrustreerd, maar gebruik die kennis in uw voordeel.

Hou daarom niet te lang vast aan verliezende posities, beschouw het niet als een aanval op uw rationele vermogens, denk niet dat de markt de zaken wel op uw manier gaat zien, want er zijn vele manieren om aandelen te beschouwen. Het “het komt wel goed” syndroom heeft menig belegger zware verliezen opgeleverd en het bindt uw kapitaal voor onnodig lange tijd vast, waardoor u andere mogelijkheden mist.

Geschreven door BeursProf Beleggenstips. BeursProf is een initiatief van een groep enthousiaste academici met passie voor de beurs en beleggen.

Comments are closed.